Meşakkat Şiiri - Hayrullah Gülsün

Göğün tatlı yüzünde cirit atıyor kara bulutlar.
Saplanıyor fakirin yüreğine kılıçtan şimşekler.
Düşüyor betonarme şehirlere yağmur katreleri.
Islatıyor şehrin virane evlerini.

Yeni günün umuduyla ötüyor horozlar.
Yetim hanelerde duyuluyor sesleri.
Yayılıyor camilerden dört bir yana davetin çağrısı.
Buruşmuş yüzlü evlerde açılıyor mahmurlu gözler.

Tütmeye başlıyor sönmüş bacalar
Yanı başında günahı bekleyen ifrit
Dönüyor kıbleye yüzler, saf oluyor bedenler.
Nöbet tutuyor dört bir yanda melekler.
Tekbirlerle kalkıyor semaya eller.
Hareketlerde intizam, huşu içinde gönüller.
Dillerden dökülüyor dualar.

Ve bitiyor en ulvi ve kıymetli ziyaret.
Dönüyor meşakkatli dünyasına herkes

Dağılıyor camilerden eski topraklar.
Yüzlerinde sakal zihinlerinde mezar.
Geçiyor caddeden işçi servisleri.
İçinde beli bükük dedeler, neneler ve gençler.
Yollarda koşuşturan her meslekten memur ve işçiler.

Oturuyor ıslak ve soğuk kaldırımda bir çocuk.
Başı elleri arasında, bedeni kir pas içinde.
Omuzlarında hayatın ağır yükü.
Yanı başında hurdası,ekmeğinin parası.

Koşuşturdukça uzaklaşıyor ekmek.
Haytı zordur elde etmek.

28.03.2015/Adana