Bir tutam güvenmiş dalların ucundaki,
Her sabah güneşten güç alarak büyümeye çalışan,
Kendini hep birine saklayan, insanlara yüz çeviren.
Artık o çiçek koparıldı, amacı bile sorulmadan.
Başka bir serüvene feda edildi.
Biliyordu ki; tek şansıydı kısıtlı ömründe kullanabileceği.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
