İlk sensizlik vurdu beni önce
Sonra savrulan içimde ki çocuk
Neden tükendi gün bu sabah
Gönlümde daraldıkça daraldı
Aklım fikrim telaşında savrulmanın
Zaman eşitlenir sensizliğin denklemlerinde
Umudum kalmadı ne kadar yanında olsam
ilk baxışda vuruldum,
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Devamını Oku
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta