Mesai Şiiri - İbrahim Kale

sen şimdi uzaklardasın ya
sanma ki
seni unuttum
sanma ki
seni sevmekten yorulup vazgeçtim
ben yalnızca senin gülüşünü kalbimde taşıyor
her gece uykularımı erteleyip
sana mesaiye kalıyor
sana sabahlıyorum
zihnimdeki en karmaşık sözcükleri
ayrıştırarak
bugün yine senin için mesaiye kalıp
sana sabahlayacağım
yarın da
ertesi günde...
zifiri karanlık gecelerin sessizliğinde
zihnimin en ücra köşelerine savrulmuştu
sana sakladığım
sövgülerden arınmış en naif en zarif
imgelerim
onlar şimdi
birer birer
sayfalara dökülürken
ben yine
sana sabahlayacağım
mesafeleri aşıp
yüreğine dokunabilir miyim diye
sen şimdi uzaklardasın ya...