Mesai Şiiri - Feray Ayan Eray

MESAİ

Gün akşamüzeri, saat 1800
Hadi sen! Toparlan, bitti mesai.
Açılır demir kapılar, çıkar mahkûmlar dışarı.
Çarpa çarpa yürürler caddede,
koşarcasına telaşla.
Ben de çıktım onlarla,
Günün nevalesi cebimde
Şıngırdattım ellerimle.
Be hey… Bir garip bir sevilesi dünya,
Altta zamanı durduran ölüler,
üstte zamanı boşa yontan eller
Kâğıt dövücüler, perçin çekiciler, elekten su eleyenler.
Böyle iyiyim.
Değmeyin, değmeyin, dokunmayın keyfime
Yine de severim, bir sıçan gibi girmeyi kafese.

Mecburiyetten.