Mesafeli Akrabalık Şiiri - Gülhan Özkara

İnsanlar mesafe koydular aralarına
Emmi olayı bacı kardeş
Hala teyze
Emmioğlu dayıoğlu
Mesafe koydular
Birbirleriyle her karşılaşmalarında
Hatta her isimleri anılışta
Bir duruş belirlediler
Haktanımaz bir duruş
Hep nalıncı keseri gibi
Kendine yontan bir duruş
İçinde af yok tolerans yok
Kayırma yok tesanüt yok
Hepsi eski hesaplar üstüne
Sayısız bir söylence
Biri çok uzun bir mağazanın
Yoldan tarafını ben alayım diyor
-"Kırmıtlı'daki vadi
Tek başıma benim olsun"
Öbürü kıraç yazıdaki tapu artıklarını
Eline geçirme peşinde
-"Bana şurdan şu düşer"
-"Bana burdan bu düşer" diye diye
Katlettiler
Akrabalığın, muhabbetin, sevginin
Bütün bu değerlerin yerini
Piçleşmiş bir uzak duruş aldı
İnsanlar en yakın akrabalarından bunaldı
Kurban olun PKK'ya
Bari her gün Kürtlere
Yeni bir imkanı
Donatma peşinde o
Kıytırık menfaatlerle
Uğraşmıyor adam
Ben Türkiye'yi istiyorum diyor
Çatır çatır alıyor da her gün
Yeni yeni şehirleri
Yeni yeni semtleri
Ele geçirdiği şeyleri sayamazsın artık
Herşey benim diyor
Gerisi geliyor zaten
Hangi insan tek başına
Boy ölçüşebilir bunlarla
Bir araya gelip
Bir hal çaresi düşünmek
Nerdee
Aralık 2013