Mesafeler bahane Şiiri - Murat Ülkü

Mesafeler bahane, ruhlarımız bir,
Gel bu gece düşlerde buluşalım.
Aynı gökyüzü altında, uzakta birer sır,
Kalplerimiz fısıldaşsın, konuşalım.

Gözlerimde canlansın o gül yüzün,
Bir an bile ayrılmasın benden kokun.
Hangi mevsim olursa olsun, hangi güzün,
Her zerreme işlesin o sıcak dokun.

Kaç gece geçti sensiz, kaç gün, kaç ay,
Yastığımda hayalinle uyudum.
Şimdi bir dilek tuttum, gözümde pırıl pırıl,
Sadece sana dair, seni duydum.

Sarıl bana, ister rüyamda, ister gerçekte,
Hasretimin yangınına su serpil.
Tenim tenine değsin bu şeffaf ipekten,
Ve zaman dursun, durduğun yerde eğil.

Özledim demek ne kelime, tarifi yok,
İçimde bir boşluk, adınla dolan.
Gel ey sevgili, gel, bu hasret bitsin çok,
Sen varsan eğer, gerçek olur her yalan.

Ruhum yorgun belki, fırtınadan firar,
İhtiras değil aradığım, sadece dinginlik.
Sana varmak, içimde saklı bir karar,
Ama o ateşe değil, elindeki serinlik.

Dokunuşun yeter, en sade haliyle gel,
Gözümde bir bakış, tenimde usul bir iz.
Ne acele, ne telaş; usulca kalbimden bil,
Bu yakınlık, sevgiyi sessizce temizler.

Koy başını omzuma, dünyalar sussun dursun,
Parmakların saçımda, bir nehir gibi aksın.
Benim arzum, teninin kalbimi korusun,
Ve o an, bütün dertler uzağa kaçsın.

Tut elimi, sadece varlığını duyayım,
Bu temas ki, en büyük yeminimdir benim.
Bedenimde senden başka hiçbir şey duymayayım,
Dokunmak, bazen sevişmekten daha derin.

İstemem o yoğunluğu, o yakan harareti,
Benim aşkım, teninin gölgesinde saklı.
Dokunarak yaşayalım sessiz saadeti,
Zira bu huzur, en saf, en gerçek ve haklı.