Göze yakın gönüle ırak
Acıtan mesafeler
Kapatmaya çalıştıkça
Açılan hançer-i mesafeler
İçimdeki sızı ve gözyaşlarım
Çare değil
Derdi deva ya ilaç
Çırpınırken göğsümde kalp
Bir gün tok bir gün aç
Mızrak mızrak bakışlar
İsyan-i tavır ve davranışlar
Açıyor arayı fütursuzca
Çaresiz mesafeler
Kayıyor ayaklarımın altından hayat
Hedefe vardırmıyor
Yorgun bitkin adımlarla
Kapanmıyor mesafeler
Sonsuz uzaklıkların
Serap sarhoşluğunda
Pişmanlıklarla yakılan ateş
Fayda vermez artık
Buz kesmiş vücuduma
İçimi acıtıyor
Sahte gülüş boş bakışlar
Artık onlar
Yorgun ruhlu duygular
Çöreklenmiş yüreklere kaygılar
Puslu uzun mesafelerde
Artık çarpmayan kalpleri
Neşe-i hüzünde
Boğan mesafeler
Soğuk kalbin soluk yüzde
Donmuş uzaklığında
Kahrolduğum Mesafeler
Yüreğimdeki ayak izleri
Silinirken rüzgarında
Umutlar çook uzaktalar
Karanlık ve ıssız yolda
Korkutan yalnızlığımda
Derdim içime düşen ateş
Isıtmayacak artık beni
Buğulu sıcak bir nefes
Üşüyorum
Küskün dünya bana
Soğuk tabanlı bir kafes
Geriye dönüşü olmayan
Uzun soğuk mesafeler
2020
Şafak ÖzışılKayıt Tarihi : 19.3.2020 03:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çoğunlukta olan aile bireylerinin kendi içlerinde aynı çatı altında birbirlerinden fikirsel fiziksel ve duygusal olarak uzaklaşması görülemeyen ve dokunulamayan mesafelerin kaldırılamayaşını anlatmak istedim
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!