Bır kuş cıvıltısıyla
uyanan kalplerin,
uzanamayan bedenlerin
haykırışı bu...
Mesafelerle belirlenmiş
ortamlar vuruyor
yalnızlığın damgasını
ve özlemin sonsuzluğunu...
Onca ayrılıklar yaşanmış,
hasretler,
Nazım’ın Piraye’sine duyduğu gibi...
Ve bir düşlemde yaşanırsa,
haz duyulur umuttan
bilirsin, söz dudaklarda biter.
bir sükut başlar ki
şu an aramızda olan...
(nisan,95)
Özlem TaşdemirKayıt Tarihi : 2.6.2000 07:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!