Mesafe Sevmeye Engel Değil

MESAFE SEVMEYE ENGEL DEĞİL

Hayat ne garip
Çok uzaklardan bir yol çizilir karşına
İşte o an aklın başından gider
Seni de senden eder
Farkında olmadan
İçinde çocuksu bir sevinç
Yüzünde hafif gülümseme oluşur aklına gelince
Keşkeler sarar her yanını
Yanım da olsa dercesine
Bir kahve koyarsın fincana
Dalarsın baktıkça mutfaktaki masaya
Konuşmak istersin
Dokunmak ve hatta sarılmak gelir içinden
Çıkarsın balkona dışarısı soğuk ayaz kesmiş camları
Yakarsın sigara
Aklındaki yâr ısıtır içini
Buz gibi hava da neymiş hissetmezsin hiç
Tezgâha yönelirsin
Yemek yapmak gelir içinden
Hangi yemeği seviyor diye düşünürsün
Aklına geldikçe bunlar tebessüm edersin
Geçersin salona
Üçlü kanepeye uzanıp gözleri dikersin tavana
Hayaller âlemine dalarsın
Düşündükçe sevdiğini
Yanaklarındaki gamzelerin içten içe ele verir mutluluğunu
Oda oda dolaşırsın koca evin içinde
Saatlerce konuşmalar
Uzun uzun bakışmalar
Ve hatta seni seviyorum dolu sözler çıkmaz aklından
Sabah kalkınca o
Kahvaltıda
Öğle yemeğinde
Saat üç kahvesinde
Akşam ‘’o’’
Gece uykuya dalınca dâhi o olur düşüncelerinde
Uyuyunca rüyada bile görmek istersin sevdiğini
Hep yanında olmak
Doya doya sarılmak
Öpüp koklamak gelir içinden
Çok sevdiğin her halinden belli olur
Fakat bu sefer amalar bırakmaz peşini
Yanına gitmek istersin
Ama arada mesafe var
Onunla beraber olmak istersin
Ama arada engeller var
Ne olursa olsun görmez gözün
Geniş yollar karşında olsa da dar
Sorguya çekersin ara sıra kendini
Neden nasıl ve niye diye
Sonuç hep aynı çıkar
Çünkü o;
Aşk ararken bulduğun değil aklında yokken âşık olduğundur
Karanlıklara sığınırsın
Unutmak gelir içinden
Kalbinden söküp atmak istersin
Çünkü sonu yoktur bilirsin
Söz geçiremezsin yüreğine ve yine de ölümüne seversin…