Mesafe arada,
Olunca,
İnsan insanı,
Tanıyamadı.
Mesafe aradan,
Kalkınca,
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
İnsanın insanı tanıyabilmesi için hem alim, hem hakim,hem de arif olması lazım. Yoksa değil gayrıyı, kendini bile tanıyıp tarif edemez vesselam!
'EY KENDİNİ İNSAN SANAN İNSAN! KENDİNİ OKU! YOKSA CAMİD VE ŞUURSUZ BİR HAYVAN-I NATIK OLMAK İHTİMALİ VAR!'
Nice insanlık mertebelerine doğru arkadaşım..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta