Mesafe Şiiri - Serkan Doğan

hükmederek kurulamayınca kusursuz denge
soylu aşıklar başlamıştı pespaye bir cenge

dünya benim oyun bahçem
arşınlarım topraklarını
sineme çeke çeke,evimi
kaç el eridi gitti bu avuçta
ve kaç yürek yitirdi kendini
sendeledi, söndü, bazen de
başka bir gerçekliğe evrildi...

peşpeşe okudum tüm sathını yine
o sevindirik, mor gergedan gibi, ve
mor bir kozalak olmuştu sakladığım
tozlu, soluk sayfalarında, son nefeste
sanki yeniden doğduğumu anladığım

kırmızı şehirden, beyaz şehire,
savrulduk, akar gibiydik bir nehre
Afrika ve çöken omuzlarında Atlas
kara kıtanın eskimiş incisiydi Fas...

bu piyes, benim, baştan sona
çevrilmekle tökezlemez kalem,
içine çekiyor, sindire sindire
yaklaşıyorken son sahnem...