Dokunmadan sevebilir mi bir insan,
Görmeden, duymadan, sarılmadan?
Eli eline değmeden titrer mi kalbi,
Gözlerinin içine bakmadan “seviyorum” diyebilir mi?
En mutlu anları paylaşmadan,
En zor günlerde omuz omuza durmadan,
Yaraları birlikte sarmadan,
Birbirine bağlı kalabilir mi iki can?
Sözler yetersiz kalır mı sevgiyi anlatmaya,
Sessizlikte bile bulabilir mi ruhunu tamamlayanı?
Bir hayalden ötesi olur mu bu his,
Zamanı ve mekanı aşar mı bu giz?
Belki bir bakış yeter, belki bir düş,
Belki de yürekten bir çağrının sesidir bu güç.
Hiç dokunmadan, görmeden bile,
Bağlanır ruhlar, mesafeler erir sessizce.
Çünkü sevgi bazen sınırları aşmaktır,
Uzaktan bile bir kalpte yaşamaktır.
Sarılmadan, ama hep yanında gibi,
Birlikte yürümek ve nefes almaktır.
Kayıt Tarihi : 20.8.2025 17:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!