iki taş dikli mermerden değil doğal taşlar
yüzü dönük kıbleye kara toprak dolmuş sineye
meşe ağacı başuçunda yeşermiş kökler çürümüş bedene şenlik
gölgesi mezarıma günboyu eder serinlik
boyun kadar toprağına baybunlar,sosınlar çiçek açmışlara
mezarıma bolca selam
Çokça yürüyen,hep uyuyan ben dostum
kimsin sen?
Nerden geldin,nereye sen
kaç kuşak tanıdı,uğradı mezarına uğrayanı bir say
Bir elin parmağı kadar sayamazsın çoktan unutulan ben
Mezarıma selam
Dostum ben,mezarın mı var
en mutlu ölüsün o zaman
düşün ki gelir bir zaman
ölen ölür,kalmaz kendisine yer ve mekan
Mezarıma bolca selam
.........Ölüm abı hayat suyudur,ölen hep yaşar
sen ki ben, hep toprağınla,meşe ağacın çiçeklerinle bol bol yaşa!
Kayıt Tarihi : 16.8.2006 16:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her şey yalan,Ölüm gerçek! Yaşarken ölümü tatmak ne güzel..! Süleyman kaya 16.08.2006
Yüreğinin oralarda kaynadığı belli. Ve böyle bir yürek insanca konuşuyor.. Teşekkürler..
TÜM YORUMLAR (4)