Korkular geçerken bedenimden,yalnızlık başroldeydi..
Artık kadehler değil,şişeler bile kesmiyordu bastırılmış adrenalini..
Kendimle yüzleşsem fahişe oluyordum,
İsyanları oynasam meryemin figüranı..
Yaşamın kıyısından bile geçmiyordu hayallerim..
Körelmekten betona dönüştü artık kalbim..
Bir kuş gelse ruhumdan girip beynimden çıksa..
Tüm benliğim karanlıktan aydınlığa koşsa..
Eşsiz bir masalın kıdemli personeli olsak..
Ve artık kıyamet de gelse,biz de kopsak! ? !
Kayıt Tarihi : 22.7.2009 09:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!