Meryemce sus Şiiri - Yorumlar

Gözümün karasında, şehrimi aydınlatan hayat felsefem. Karanlıklara diz çökmüş, rüyalarını izlemekteyim. İnsanların dilindeki alay konularının başrolünde yine ben varım ama her şeye inat, geçmişten geleceğe dualarla, özlemlerle ve hicranlarla beslediğim fidanımsın. Kökünü toprağa salmış cümlelerimin manası kayboluyor seni anlatırken. Acı dolu hayatımın beni kuşattığı zamanlarda, sevdasına sığındığım korunağını benden mahrum kılma. Yaşadığın aşkların olsun, kanasın yüreğin ama sen kanatma, yılma, usanma… Tüm kanamalı, ağır yaralı günlerini yüzüme vur. Serçelerin ayaklarında taşıdığı umudu taşı yarınlarına. Tüm gülücüklerin şahitliğinde öpülmeyi bekleyen dudakların hala benimle.



Ey benim secdadesine başımı koyduğum. Sıla ve naz kurudu, gel bir tutam büyüt toprakta, karanlık düşen şehrime aydınlığınla işgal et. Benim son ihtimallerimi gerçekleştir. Fukara dünyamın yalnızlığını yoldaş edinmişken kendime yarenim ol, soğuk ellerim ol, susuz dudaklarım ol, sararan yapraklarım ol. Suskunluğum sarsın bedenini. Seni gülüşlerin hatırlatır ve sokulduğum koynun.