Her insan gibi doğdum,büyüyorum..Hayat hepimize verilen
bir şans mıdır yoksa sınav mı tabi ki cevaplarımız farklı
olacaktır bu soruda da.Ben hayatım benim şansım olsun ve
yolumun üzerinde bulduğum şansları pas geçmeden,
toplayarak yaşamak istiyorum..Yazıyorum..Kendimi tanımaya
başaldığım günden beri yazıyorum..Yazdıkça kendi içimdeki
en dibe vuruyorum,endime yakınlaşıyorum,dünyadaki
herşeyden gözümü yazdığım an süresince de olsa
alıyorum.Yazdığım her satırda içimde acıyan binlerce yaraya
elimi sürüyo ...
Yedi bin yıldız altında,
Gökyüzüne vuran efsaneler...
Tarih yazılı duvarlar,
Sokaklarda umut adındaki
Hayalet suretler...
Yüzüme çarpıyor
Bir gecenin yarısıydı..
Anlattığım masalın ilk cümlesi
Söylediğim şarkının nakaratı..
Kendimizden kaçtığımız vaktin
Tek görgü tanığı
İçimizde sakladığımız isyan mıydı?
Aktı şehrin içinden gece.
Fısıltısı kalan bir aşktı gökkubbede
Biraz açlık,biraz teselli ve
En büyüğünden bir ayyaşlık geride.
Gerisindeyim güzelliğinin,
Büyüsündeyim gördüklerimin.
Şehrin sokaklarını boşlatıyorum birbir
Her köşe başında hatırlıyorum.
Ben o köşe başındaki evde senleydim...
Bu şarkıyı ilk senle dinledim...Biz bunu senle keşfettik...
Çocuktuk,yaralıydık..
Sarmak istemediğim yaraların ellerimde kanadı her gün.
Ben nerede bıraktığımı buldum seni..
Hani bir yol vardı
Tozlu, topraklı
Ve rüzgarlı..
Duvarları boyasızdı evlerin,
Sadece sıvalıydı kireçle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!