Bir katedralin tavanına,
Oğlunu resmetmişler.
Çiçekler içinde,
Kollarındaki kan lekeleri....
Çiçekleri sildiler Meryem Ana!
Gözleri mühürlü,
Yol bilmez, hal bilmez
Elin adamına dert olmuş.
İşgal edilmiş,
Taşı toprağı zulüm kokan,
Ah şu İstanbul kimin yurdu Meryem Ana?
Elbet yürünür bir yol,
Hep karanlıklarda kalacak değil ya,
Gün görmemiş,
Atom boşluklarındaki
İnsansı yaralar.
Kayıt Tarihi : 29.7.2020 20:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!