Meryem Şiiri - Osman Erdoğmuş

MERYEM
(Sevgili Kardeşim Şevket ATMACA’ya)

Yüreğimden kalbine düşen yıldırımları,
Paratoner misali çekecek misin Meryem.
Sensiz arşınladığım ıssız kaldırımları,
Yollarına döşedim sökecek misin Meryem.

Ruhumun aydınlığı, tencerede ki aşım.
Kurudu pınarlarım, damlamıyor gözyaşım.
Gönlünü hoş etmeğe ömrümü adamışım.
Muhabbet tohumunu ekecek misin Meryem.

Sükûnet bulur dünyam sevgiyle baktığında.
Tebessümün sel olup kalbime aktığında.
Kaşlarından kalbime mermiler çaktığında.
Alnıma son mermiyi sıkacak mısın Meryem.

Yirmidokuz harf ile anlatamam derdimi.
Serseri mayın gibi helak ettim kendimi.
Dünya alem anladı sana olan sevgimi.
Aşkın filizine su dökemek misin Meryem.

Nete baksam karşımda hep seni görüyorum.
Gördüğüm rüyaları hayıra yoruyorum.
Bıkmadan usanmadan bir daha soruyorum.
Gönlümde zirvelere çıkacak mısın Meryem.

Bulunmaz ki alemde ne benzeri ne eşi,
Kan kusturuyor bana sevdiğimiz gidişi.
Arkadaşlarım oldu kehkeşanı güneşi,
Beni bu ateşlerde yakacak mısın Meryem.