Adı konmasın bu güzelliğin ne çıkar?
Kendi başına yetmez mi isimsiz olsa da ?
Hiçbir harf yetmez zaten adını doldurmaya
Dünyanın bütün renkleri gerekir çizmek için
Ve bir ömürlük nefes yetmez bile ismini söylemek için
Işıkları yakmak onu görmek için,
Bir bahar serpiliyor yeryüzüne
Utangaç, sessiz, kimsesiz
Ilık bir rüzgar esiyor ülkelerce
Senin saçların arasından dağılıp tekrar toplanıyor
Bir damla yağmur düşüyor sağanakça
Susamış toprakları birkaç yudum serinletiyor
Ne için çıktığımı bilmediğim bu yolda
Ben ne arıyorum, nereye varıyorum ?
Buldum mu, vardım mı ?
Sensizlik açan çiçekler
Sessizlik yağan yağmurlar
Ve yürüdükçe gurbetleşen yol
Yine tanımlanamaz hisler içindeyim.
Ben mi onların içindeyim, onlar mı benim içimde ?
Bazen tadı damağımda kalan bir rüya gibi
Güzel ama eksik..
Bazen geriye dönüp bakamayacağım kadar seviyesiz.
Bazen sonu en başta okunmuş bir roman gibi
Bana çok benziyorsun İstanbul
Sen de benim gibi kalabalık ama yalnızsın
Akıp giden arabalar, gelip giden insanlar, ziyaretine gelen yağmurlar..
Hepsine yerin var
Gönlün zengin, kimseye hayır demiyorsun, kırmıyorsun
Bazen bıkıyorsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!