Zihnimin ücra köşelerini gezerken
Mazideki o yanıtların hasretiyle beklerken
Kurak topraklar yağmurları gözlerken
Karanlığımı dolunay dindirsin isterken
Nasılsın diye sorar mıydı bana
Olmayacağa inanmak ruhu çürütür
Sen zorladın bu ruhun umudu büyüktür
Bilemedi gönül umut ona hep yüktür
İnanmak için gönül hep kör kütüktür
Bilmem bu gönül nasıl hep tutuşur
Simsiyah gecemi aydınlatıyorken ay
Bulur ruhumda gizli emelli bir detay
Aranır durur ruhu gönlümde kervansaray
Renklendirir ruhu gönlümü pek kolay
Sarınca gönlümü tutkular olur her şey alay
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!