Vestiyerdeydi, aldım ceketimi
Çektim kalbinin kapısını gittim
Ben katlettikçe karlı yollarını
Boğdu beni hiç sevilmemiş olmak
bir kar tanesi yüzümü çizdi ve
Bir hiç gibi eriyip gitti benden
Ayrılmayalım derdin
Nereye gittin?
Sevmek yetmiyormuş demek ki
Doğruyu bilmeyen senin
Ne haddine sevmek?
Nedir bu kendine yaptığın?
Korurum sandım seni benden
Ama kendimi koruyamadım senden
Ölüm gibi gizlendin içime
düşünmesem belki affederdi zaman
Bazen olur olmadık yalan söylerim
Güvenmediğimden değil kabuğu koparmamak için
Sana kırgınım, özürde bekliyorum
Kuru bir iyimisine değil
Gerçek bir iyi olacaksın ihtiyacım var
Umut birazcık ümit
Ne zaman yalnız hissetsem
Seni arıyor gözlerim istemsizce
Biliyorum ki aslında sende yalnızsın
Gülen gözlerinin içinde bir yağmur yağar
Dünyaya karışmışsın ama ruhun başka diyar
Ve en acı olanda kimse görmüyor bunu
Kalbim ağırıyor canım
Yalnızım bu kalabalık sokaklarda
Sensiz, kimsesizim
Gel, gel, gel
bırak barii ben geleyim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!