Merve Gülten Şiirleri - Şair Merve Gülten

''Sonumu göre göre acıma sızdı sensizlik,
Sensizlik kadar acımasızdı sessizlik..''

Giderken söyleyecek o kadar sözüm vardı ki,
Oysa sen hiçbirini haketmiyordun.
Bende avazım çıktığı kadar sustum.

İnce ince düşüyordu yere yağmur damlaları;
Ben hayalini seyredururken..
Bir kurala göre damlıyorlardı sanki,
Hepsinin bir sırası,söylediği mahzun bir ezgisi vardı..

Bardaktan boşalırcasına yağdı yağmur,

Özlem denizine doğru yelken açıyorum sevgili
Senli bir sensizlik içindeyim bu limanda..
Yokluğunun getirdiği bir fırtınada savruluyorum sevgili,
Sessizliğinin gürültüsüyle kahrolacağım bu adada..

Ben açık mavi denizlerde seni arayan bir kaptanım segili,

Göze alamadığımız beklentiler bütünüdür hasret dediğimiz derin acı.Anlam veremediğim bir çaresizlik şu körpe yüreğimde.Kimi zaman annesinden ayrılan bir çocuğun çığlıkları kadar yürek tırmalarken,kimi zaman bir bayram sevinci yaşatır hasret sonrası kavuşmalar.Eğer varsa vuslat sonunda başlayacak bir hasret; onun vuslatı da hasreti de dağlar yüreğini.Garip bir sancı saplanır sonra en kuytu köşene.Yorgun düşer yüreğin.''Gel artık yar'' demeye bile mecalin kalmaz.Yorulursun bir günlük vuslatlar,bir ömürlük hasrete döndüğü zaman.
Okumayı yeni öğrenen çocukların çabası gibidir hasretler.''YA'' dedikten sonra duraklarsın.Çözemezsin diğer üç harfin birleşimini.Yavuz bir sınavdır hasret.Sabır ister,azim ister.En çok da seni ister yar.Her yerde seni arar.Bebeklerin gülüşünde,aklının bir karış üstünde ve kalbinin,yüreğinin en derinlerinde.Nafile bir arayış,bazen yakarış,bir yalvarış.Sonu olmayan bir arayış..
Sonu gelmeyen betimlemeler bütünüdür.
Bitmeyen bir romandır hasret.Ekinlerin yerle bir olduğu hasat zamanıdır.Avcıdan kaçan bir ceylan,acısını saklamak için kükreyen bir aslandır bazen.Hasret amansız bir hastalık,dermanı bulunmayan bir derttir.Yüreğinde hasret varsa,vuslatı düşünmek nafiledir.
Hatta çölde gezen bir bedevinin suya ihtiyacı kadar hayat meselesidir; yüreğinin yare olan ihtiyacı.Bir o kadar da acıdır ihtiyaçlarının boşa çıkması.
Bazen parası olmadığı için yırtık ayakkabısını naylonla yamayan babanın oğluna duyduğu mahcubiyet kadar yürekler acısıdır.

Kırgınım sana çocuk..
Sen benim kadar sevemedin..
Yalnızlığımdan değil kırılmışlığım
Sanmaki sebebi; münzevi yaşayışım..
Kırgınım sana çocuk..
Anlayabiliyor musun? Kırgınım..

Susmayı öğrendim ben; sevdası için,
Zamana ihtiyacım vardı; tanımak için,
Bekle dedim yürekten; doğru zaman için,
Doğru kişysen eğer,doğru yer için bekle..

Dualarımdan ayırmadım ismini..

Seni düşündüğümden yüreğimin sesi,
Herşeyi seni düşündüğümden yaptım.
Bu yüzden kaçtım korkak yüreğimle,
Bile bile köprüler yıktım yüreğine giden
Ellerimi uzatmadım sana hiç,
Yüreğine hiç dokunmadım.

Zamansızdı gelişlerin her defasında
Sen geldin,el mahkum ya,ben sevdim.
Söylemedim sana hiç yüreğimin sesi
Fısıldayamadım kulağına seni ne çok sevdiğini
Cesaret edemedim,korktu yaralı yüreğim
Tekrar canının yanmasından,yara almasından korktu.

Fanidir bu dünya,bu dünya yalan!
Ölüm son faaliyettir dünyada kalan
Gelmeyecektir seninle evin,araban,paran;
Omzundaki karalamalardır yanında olan.

Dünyada pek azdır ölümü anan,

Söyleyin ona açıldı gözler,
Açılınca gözler,farketti akıl,
Söyleyin ki ona unuttu akıl,
Unutunca seni,vazgeçti gönül.

Söyleyin ona bıraksın beni,