Birgün,
Bu acımasız dünyada,
Beni bırakıp gitmenden korktum.
Sensiz nasıl yaşayabileceğimi düşündüm.
Hayır! Ben sensiz,
Yaşayamazdım.
Bir sürü hayal kurmuştuk.
Beraber güneşin doğuşunu izleyecektik.
Kadeh tokuşturacaktık belki de...
Gülecektik doyasıya...
Uçurtma uçuracaktık
Çocuklar gibi şen kahkahalar atacaktık.
Yine ayrılık görünüyor ufuklarda yine hasret var!
Tam herşey düzeliyor derken yine dağılıyor.
Bu seferde başka limanlara sürüklüyor beni rüzgar.
Bilmiyorum hangi limana gideceğimi belkide bir kıyıya vururum.
Korkuyorum!
Bu bilinmezlikten yine hata yapmaktan canımın yanmasından korkuyorum!
Anladım ki geçmişin bir adım ötesindeyim artık.
Sanki hayatımda yeniden doğmuş gibiyim...
Yada hayatımın film şeridinin bir kısmı kopmuşda filmin tam ortasından yaşıyor gibiyim...
16 yaşında dünyaya gelmişim
Şimdi daha iyi anlıyorum geçmişin bir adım ötesinde olduğumu! !
Sil baştan yaşıyorum hayatımı
Hep bir şarkı fısıltısısın yüreğimde.
Ve hep öyle kalacaksın.
Bu yalnız şehirde,
Hüzün çökmüş gözlerimize...
Hasret kokuyor artık bu şehir sensiz.
Sensiz yaşayamıyorum bu karanlı şehirde.
Evde ölü bir kent vardı sanki karşımda.
Eşyalar toplanmıştı.
İnanmak çok güçtü.
Sen yoktun artık.
Kokun evin her köşesine sinmişken
Nasıl olurda beni terkederdin?
Ne hayallerin vardı.
Avularının arasından kayıp giden.
Evlenecektin.
Bir kızın olacaktı belkide.
Onu gezdirecektin.
Şimdi adın tarihe gömüldü belkide.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!