Yazdığım her satıra gönlümü sığdırdım,
Bozulmuş kalem gibi mürekkep damlar gözlerimden,
Islanan her sayfa hayatım gibi paramparça gitgide.
Bir rüzgar beklerim kurumak için,
Daha beter savurur beni karanlık göklere.
Kimileri karanlıktan çık der,
hadi sev beni güzel yüreklim
sev de gönül toprağıma yağ damla damla..
ne kurak bırak nede sele karıştır duygularımı
kimi zaman güneşle doğ dünyama
ışığınla uyandır beni
önce gözlerimden öp sessizce,
Yüreğin yanar gözyaşlarını kurutamassın
geceler tesellin olmaz uyuyamassın
sevmek iki yönlüdür anlayamassın
sevme beni seni sevdiğim kadar
Sevgini yazsan kaldıramaz dağlar
Çaresiz bir derde düştüm seninle
derdim de sensin dermanım da sen
gelen her çileye katlandım seninle
gücüm de sensin kuvvetim de sen
Boğuluyorum artık noktaların kalıcılığından,
Son noktayı koyduğun o günden beri.
Hani o silinmeyen kader kalemiyle;
İşte onunla son noktayı koyup,yollara imzanı,
Beni ise dehlizlere attığın o günden beri boğuluyorum
Oysaki sen benim paragrafımın ilk cümlesiydin
Bitti artık cümlelerim
tükendi o çok anlamlı kelimelerim
o gün sana kurmuştum o son cümlelerimi
birbirinden anlamlı,birbirinden gamlı
neler söylememiştim ki
önce çok küçük yüreğimi
Ey adını anmaktan arlandığım yar!
adın odama her aksedişinde yüreğime kar,gözlerime yağmur yağar..
bırak dersin dersin derdi kederi; o nasıl söz?
senin olmadığın mutluluk bende neye yarar?
Gitmişsin benden bir zamanlar
gidişin ödülüm olmuş aslında
boşver sel olup akmış damlalalar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!