Kelepçeyle zindanlarda hapis gibiyim
kefenlerle mezarlarda ölü gibiyim
sensiz güneşten uzak yağmur gibiyim
umutsuzum,derbederim,viraneyim
Odamda bir hayal sessizce onu izliyorum
Karanlık korkutsada,gözlerine bakıyorum
Gerçek dışı oysaki kalbime çok tanıdık
Bir hayalet sevgiili gel diyor,elleri yokluğa batık.
Baktığım duvarlara yanlız gölgesi düşmüş
Gitmişsin benden bir zamanlar
gidişin ödülüm olmuş aslında
boşver sel olup akmış damlalalar
iyiki de yokmuşsun artık hayatımda
Kimliğini kaybetmiş bir insan
dolanıyor boşlukta,içinde kör bir lisan
gönlündeki acı geçer mi?
kaç vakit sonra ne zaman?
Muhtaç yaşamış ömrünce sevgiye
Aşk denilen şey gözyaşından ibaret
sever ağlarsın,sevilir ağlarsın
gamla kasvetle geçer hergünün
hasret çeker ağlar,kavuşursun ağlarsın
Yaşım kadar sevdim seni
Gece yarıları ayazda titreyen ellerim kadar
Hep bir umut dedim yaşayıp,
Sonunda umuda bile umudum kalmadığı kadar.
Üç beş dediğin ne ki gülüm;
Büyüdüm artık anne bırak ellerimi
kör topal gençliğim aldı sancılı çocukluğumun yerini
geceye inat hıçkırıklarım gündüze meyletti
büyüdüm artık anne düşünme sen beni
Bir seher uykumda gördüm de seni
açmadım gözümü sabaha kadar
rüyamda seninle,bir hayal işte
her gecem ki yanlız,sabaha kadar
Sisli,pusulu gözlerimden düşen damla damla yaş oldun
Erirken sensizliğin pençesinde,ne derman ne de ilaç oldun
Üşüdüm titredim soğuk gecelerde
Sense koynuma yağan damla damla kar oldun
Ateş oldun en sevdalı anlarımda yaktın kül ettin
Bir çiçek büyüyor baharda
ben ona bakıp solgunluğuma ağlıyorum
açasım geliyor yapraklarımı yeni hayata
sen geliyorsun aklıma açamıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!