Bursada lise okuyor
Acı çeken susuz bi çiçekti
Yağmur çok çok uzaklarındaydı
Döktü yapraklarını karanlığa tek tek
Artık güzel kokmuyor, güzel bakışlar ona uğramıyordu.
Yağmura koşmayı öğrenmek istiyordu
Gecelerin birinde ruhumu deşerken
biri beni gelip kurtarır sandım
bekledim fark edilmeyi
ne gelen oldu ne ben gidebildim
bedenimden bir adım ileri.
Bozuk saat olmuş kalbim sende durmuş
Yalan, güzel günler gibi yalan
Sonbahar gibi, deniz gibi..ağaç yapraklarının süzülmesi gibi akıp gidince hayat
Rüzgarlarla savrulunca
Belki biraz dalınca gözün uzaklara
Bekledim güzel günleri
Öylece
Bağırsaydım öfkemi dağlar yankılanırdı
Bağıramadım
İçimde yanardağa dönüştü
Soyleseydim derdimi kimse anlamazdı
Söyleyemedim
Beynim düşüncelerimi susturamadı
kısa saçlarım olacaktı benim
gözlerime değecekti kahküllerim
rüzgarda şekilden şekile girecek
nefes alıp savrulacaktı özgürce
ben gülecektim
çocuk olmayı istediğim zaman farkettim büyüdüğümü
sanırdım ki önceden yağmur sadece dünyayı temizler
bi gün oyuncağımı seller götürdü
bi gün ölü bir çocuğu
Bi can yakıcı sözler, nefret bakışlar öldürdü beni
Sonra dediler mutsuzsun solgunsun soğuksun
Yarattıktan sonra dışarıdan ruhsuz içeriden ölü biri
Neden böyleymişim dediler sustum
Bir küçücük kız çocuğu varmış
Görünmezken görünürlüğü bulmaya çalışmış
Denemiş, defalarca denemiş
Görünmezlik örtüsünü bir türlü kaldıramamış
Büyüyünce çok yorulduğunu farketmiş
Bir kez daha saatlerce hayal kurdu
Sonra etrafına baktı
Kendi hayatını düşündü
Basit bi hayatın karmaşaya
Dönüşünü izledi
Bu sefer de düşündükçe
Kendi acılarının sahibini arayan küçük kız
benimse sahipsiz ruhunu
okşa incinmiş saçlarını
kırılsa da parçalansa da aç kanatlarını göğe
hiçbir yere sığdıramadığın bedenini
özgürlüğe kavuştur.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!