Git.
Git ama bitme.
Bitme; kopar telleri kalbimin,
dağılırım, savrulurum dört bir yana.
Sen bitersen, nefesi kesilir
aklın ıssız kıyılarında duran melekelerimin.
Rüzgârlar esmede gönülsüz,
karanlıklar çökmede.
Güneş doğmada gönülsüz,
gönül kendi kendine gönülsüz.
Yağmurlar yağmada,
Ey küller diyarının tutsak ruhu,
Sana dokunayım;
karanlığının paslanmış kilitlerini açayım.
Ruhunun zincirlerini
ellerimle çözeceğim,
Umut edin, ama asla unutmayın;
rüzgarda savrulan tohumlar yeşermez.
Zira ekilmeyen her umut,
toprağa düşmemiş bir tohumdur:
insanın çölünde
hiçbir zaman gül bahçesine dönüşmez.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!