Sular kirli, hava zehirli,
Toprak desen tüketildi.
Denizler mi?
Daha da dertli,
Coşkun, şaşkın, azgın her biri…
Yeryüzü biçare!
Görünmez canavar, kol geziyor,
Nefes nefes her yerde.
Tuhaf!
Ne yana baksam insanlar saf,
Sağır, dilsiz dizilmişler saf saf,
Kalmamış bal tutanda insaf!
Kim bu canavar?
Ben mi?
Sen mi?
O mu?
Ya da biz hepimiz?!.
Çatlamış merhamet damarı,
Kıran kırana,
Öldüren öldürene,
Tüketen sepepsiz yere;
Almış başını gidiyor,
İhtiyaçtan öte.
Hak-hukuk; camide, kilisede;
Kemiksiz dilde boy salıyor.
İş başında herkes;
Haksız mal-para peşinde koşuyor.
Çelme takıp birine;
Köşeyi dönüversem diyor.
Tüketimde sınır yok!
Paylaşmak hesapta yok!
Battı batacak merteksiz dünya;
Kendisi de batacak dünyanın koynunda,
Zavallım; aklında, fikrinde gık yok!
Bu canavar benim,
Adım İNSAN benim!
Dur diyecek yok mu?
Sızlıyor zihnim, bedenim;
Biçareyim.
Şükran GÜNAY’dan
Şükranca
Kayıt Tarihi : 29.8.2020 11:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sonrası tabi ki üzülüyoruz..........!
Mutlaka bekleniyoruzdur bazı yerlere....ev sahibi güzel insanlar çok...
Uzun soluk misafirlik isterler, karınca kararınca takılıyoruz müddeti..........
Mânâ arayınca civan...Yorum yapılmış yoldaşı
Yazı oluşunca vatan, Kalem olmuş vatandaşı.
Nokta arayınca civan...Virgülü bulmuş yoldaşı
Kitabı yapmışlar vatan, Kelâm olmuş vatandaşı.
Yani......bir soluk alalım dedik, hoşçakal demeden önce...
TEBRİKLER...yüreğinize sağlık sn şaire Şükran GÜNAY hanımefendi
En derin hürmetlerimle...başarılar dilerim...
Her şey gönlünüzce olsun..esen kalınız her daim.
TÜM YORUMLAR (2)