Ben taşın altına koyduğumda elimi
Hiç düşünmedim sonumu
Ya kuytu bir sokak arasında,
Ya da bir dar ağacında gördüm hep sonumu.
Halk, hakkını aramaya korkar olmuş
SAHİPSİZ SANMA SAKIN!
Toprak altında yatan vatan kahramanlarını
Sahipsiz sanma, sakın!
Ay yıldız uğruna canını hiçe sayanları,
Sahipsiz sanma, sakın!
Hıyanet ettin mirasa, kullandın hakir, hor
Memnun mu halkın senden,
Düşünde bir sor.
Uyan Türk genci!
Şehidimin kemikleri sızlıyor.
Sen bu kalbi kumdan kale mi sandın
Acımadan yıkıverdin.
Ömrümü ben yoluna serdim.
Düşünmeden basıverdin
Hani hep sonsuzluk derdin.
Bir anda sona verdin.
İlk veda rüzgârlarının estiği Eylül akşamında
Sonbaharın döktüğü ilk yaprağın içine gömmüştüm umutlarımı.
Ve kül rengi bulutlar şahit olurken bedbaht kaderime,
Bir yağmur damlasının içine hapsetmiştim tüm sevinçlerimi; sonsuza dek...
Ateşten gömlekmiş meğer yaşamak,
Ayaz gecenin yarısında, bir rıhtımda buldum seni,
Dalgalar söyledi bana adını,
Kıskandım rüzgârı, okşadığında saçlarını,
Buğday teninde beyaz elbise,
Sanki bir deniz kadını…
Ne dost kaldı yarem ne yoldaş
Sensin bana olan tek sırdaş,
Gönülle yapılandır, en acı savaş
Kalmadı yarem çare, ne çare
Terk etmek insanın en kötü huyu,
Kalmadı mecalim anlatacak derdimi,
Ne vardı taparken, özletecek kendini,
Değer sandın, değdi mi,
Acımaz sandın, geçti mi,
Suçun en büyüğü bende mi,
Vazgeçemediğim, sende mi,
Sevmek, yiğidin sırtına yüklenen
En acı yükmüş,
Acı ne kadar büyükse,
Aşk da o kadar büyükmüş,
Kim girmiş ise aşk yoluna,
O da düşmüş.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!