Aşkta kaybettik, kumarda kaybettik, hayatta kaybettik.
Hani kaybedecek başka bir şeyimiz olsa, onda da kaybederiz.
Biz bu dünyaya kazanan belli olsun diye;
kaybeden taraf olmaya geldik..
Nereye gidersen git, kiminle beraber olursan ol ben senin hayatına giren en masum insan olarak aklının hep bir köşesinde olacağım. Ve bu seni acıtacak. Şimdi değil ama beraber olduğun insan seni ilk üzmeye başladığı andan itibaren kork. Çünkü o zaman güzelliğinin bir hükmü kalmayacak, ellerini ve gözlerini bir silah gibi kullanamayacaksın. İşte tam da o saatten sonra keşkelere düşeceksin, hep masum olanlar gelecek akına, hep ardında bıraktıkların. Çünkü ben şunu anladım hayattan hiçbir şeyin yoksa kaybedecek bir şeyinde yoktur, kaybedecek bir şeyin yoksa korkacak bir şeyinde yoktur. Ama sen kork, gerçekten kork. Sen de o gözler varken, eller varken seni güçlü kılan bahar kokan bu saçların varken kork. Çünkü aşk geçicidir, sevgi ebedi. Ben sana aşık olmadım, iyi ki de olmadım. Yoksa bu satırlar beddua ile başlayıp öyle biterdi. Ama ben hâlâ iyi ol istiyorum, gözlerine sahip çık ve beni unutma. Unutursan ölürüm.
Biliyorum, sevmeyeceksin beni.
Hiç sevmedin zaten, sevmeyeceksin de.
Aramızda ki mesafeler umurumda bile değil. Ne diyordu şair?
''Mesafeleri s.keyim. Ayrı şehirlerde olmak sorun değil. Bende böyle yürek olduktan sonra her gün gelirim şehrine. Hatta mahallene kadar gelirim.''
Öyle veya böyle.. Akıp gidecek yıllar senden habersiz. Evlenirsin, çocukların olur. Mutlu, huzurlu bir ailen.. Olur ya, bana da güler belki kaderim. Unuturum seni.
Bir başkası olur hayatımda. Yüzümü buruk bir şekilde güldürebilen senin adını verdiğim bir kızım, her ne kadar unuttuğumu düşünsem de gözlerine baktığımda seni hatırlayacağım bir eşim..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!