Acılara kalbimi açtığımdan beri
Ne bir geri ne bir ileri vaziyetteyim.
Kalbim sana ait çürütmüş artık tezleri
Yılların verdiği yorgunluğun esiriyim.
Rüyada koşardık mutluluk peşinden
Yolun başı bitmek bilmeyen acılara yapayalnız
direnmişim
İnsana olan sevgimden nefret ede ede tiksine tiksine iğrenmişim.
Dağa taşa yağmura çamura aklıma keskin kılıç gibi bilenmişim
Yanlızlık denen yolda kaybeden meğersem kaybeden benmişim.
İçimde biraz nefret biraz öfke var yıllarımı yiyip bitiren.
Hiçbirşey aklıma gelmez olmuş.
Ve hergün uyandığımda kendime yinemi mi?
Yinemi diyorum.
Ve çektiğim acıların uçsuz bucaksız sonu yok.
Aklımı dağlara taşlara vurasım geliyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!