Yetti ilk bakışın ömrümü aydınlatmaya
Benim kentim senindi artık, kuşattın
Dua gibiydin, adak gibiydin
Kırk bakirenin bağladığı her çaput sendin
Yirmi yıldır kapımın önünde duran meşe ağacı yoktu artık
Sen vardın
Bak yine titriyor ellerim
Sigaramın dumanıyla raks ediyor
Saçlarım yıllara dert yanıyor
Duman rengi saçlarım
Annemi özlüyorum
Cennet kokulu annemi
Hatırda kalmayacak
Ne sureti, ne de sesi.
Neden unutulmasın kalleşliği?
Çizilene yakarmak nafile
İyi bilmez miyiz zaten çaresizliği?
Damlamış bir kere,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!