Ordan oraya savrulup giden bir rüzgar gibi
Kor demir gibi parlayan gökyüzümdün semada uzanan,
Kıskançlıktan çatladı çatlayacak yeryüzü aşkımdan!
Dünyanın sonu gelmiş de,
Kar yağıyormuş gibi ey sevgili.
Şimdi geceler çöktü o semaya,
Hüdaya yakarışta dahi kelamım:
Ölümümde zuhur et!
Sevgilimin yüreğinde zevç edecek kelbin vechini,
Ölmeden sezeyim, ölümün yüreğimi deşip geçişini.
İlan ederim korkumun beni ezişini:
Gün gelmiş kalbinde yer etmişse bir aşk,
Kavuşma umuduyla tutuşmuşsa kalbin,
Söz dinlemiyorsa kafandaki çığlıklar,
Ve kalbini yerinden sarsmışsa yalnızlık,
Bir gün bakmışsa gözlerin ufuklara,
Mutluluğunu gördüm derindeki,
Ellerin bir prensesinki gibilerdi.
Senin kaderin mi en güzeliydi,
Yoksa benim kaderim hep mi kederdi?
Bin defa yazdı belki kalemim seni,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!