Mert Öğretmen Şiiri - Özlem Çetin

Bir kuytu köşede vurulur kalırım.
Alnım kanlar içinde,
Cansız bedenim yerde,
Korkarsın adımı söylemeye,
Çiğnersin bedenimi, çekip gidersin.
Tut elimden, tut kaldır beni,
Biz kardeş değilmiyiz? .
Biz yoldaş değilmiyiz? .

Biz ikimiz aynı köyün öğretmeniyiz,
Zincirlere vuruldum.
Örgüç sicimlere asıldım.
sırtımda ki cop sesleri
Kulakları sağır ederken,
Sen sırtını dönüp gittin.
Korkakça.
Tut elimden, tut kaldır beni
Biz kardeş değilmiyiz? .
Biz yoldaş değilmiyiz? .

Gün gelir, ölmezsem,
Acısı geçer işkencenin,
İzi kalır, yüreğimde kazınan dostluğun.
Alnımda izmarit, jilet izleri,
Tuz bastılar her bir yerime
Kendi ibretlerini çizdiler,
Gencecik bedenime
Tut elimden, tut kaldır beni
Ben kardeşin değilmiyim.
Ben yoldaşın değilmiyim.

Savrulur kitaplarım,
Savrulur Yazıtlarım.
Kibrit çakıp yakarlar,
Yasa dışı yayınlar mış güya!
Kin dolu yüreklerini
Böyle ferah tutarlar.
Tut elimden tut kaldır beni
Biz kardeş değilmiyiz?
Biz yoldaş değilmiyiz? .

1983 Kars