Mert Kaplan Şiirleri - Şair Mert Kaplan

İnsan Ateşlerde Yanar ya,Ve Tek Çözüm O Ateşi Söndürmektir.Bu Da Su İle Mümkündür ya...
Suyum Olur musun?

Hani Gönül Bahçende Yüzlerce Gül Olsa da,Hepsinin İçinden En Çok Birini Seversin Ya...
Gönül Bahçemin En Güzel Gülü Olur musun?

Beni Benden Aldın,
Bir Bakışınla Kalbimi Çaldın,
Ben O Bakışta Tutuklu Kaldım,
Sen Yoksun Ben Toprağa Daldım.

Rüyamda Seni Gördüm Uyandım,

Suda Ateşi,
Gece Doğan Güneşi,
Dünyadaki Adaleti,
Ben İmkansızı Sevdim.

Ölümsüzleri,

Vademiz Bitecek,
Azrail Gelecek,
Yanımda Olsan da,Olmasan da,
Bu Yürek Seninle Gülecek.

Hasta Olacak,

İlk Görüşte Aşık Oldum
Sende Hayat Buldum
Sen Tek Gerçeğim Oldun
Bir Güzele Vuruldum.

Karanlık Gecemin Tek Işığı Sen Oldun,

Bu şehir umutlarımın mezarı,
Beni terk ettiğinden dolayı,
Geride sadece bir kaç anı bıraktı,
O başkasına kaçtı,

Bu şehir umutlarımın mezarı,

Söndürdüm ateşleri,
Sensizlik kapladı yüreğimi,
Unutamadım seni,
Çok özledim ben PrenseS'imi.

Sensizim yar,

Ben Sana Hasret Kalmışım,
O Güzel Günleri Düşünüp Uykuya Dalmışım,
Sen Başka Kollarda,
Ben Bana Yar Olacaksın Sanmışım,

Özledim,Çok Özledim Anlatamam,

Sen gittin ben sadece bakakaldım ardın sıra,bir kaç damla gözyaşıyla,bir çok anıyla acılarla yalnızlığıma,karanlıklarda bir başıma hemde cehennemin tam ortasında,zebaniye sordum,çıkış nerede,dedi çıkış yolu bir,oda senin değil...

Her sözün gönlüme saplanan bıçak gibi,
Güzel gözlerinle hapis ettin beni,
Anlamadın sana olan sevgimi,
Bir paçavra gibi attın beni.

Ellerinle Isıtırdım yüreğimi,