Mert Kabak Şiirleri - Şair Mert Kabak

İki ışın,
Teninde parlayan,
Gaipten gelip gaibe giden,
Yoktan çıkmış
Hiç olmuş.

Gene bağırmış efenin biri,
Çocuklar okusun diye,
Okusun tabi binlerce salak,
Bilinçsiz beyinlerini çalıştırsın.

Durmadan ve inatla

Güneş beni öldürüyor
Her suratına değdiğinde,
İki ışının etkisi
beni eritiyor

Yanılsaması belki tüm evrenin

Ölmeden Pers Elveda Namaz Geçmeden Din İnsanlık ne, Kimse ve herkes İlgisiz mana Nerede idiyse dalkavuk İçine girdimi despot Antika ama hala toy İzlerinde kayboluş -M

Bi anlamı yok,
Biliyorum.
Ne bedeninin,
Ne güzelliğinin.

Biliyorum;

Bahardan tiksiniyorum;
Samanından, nezlesinden, poleninden
Ama en çokta,
Homo Sapiensi yüzünden
Şu bahardan nefret ediyorum.