Ben ise avuç içlerimde olsun isterdim o ay tanrıçası yüzün
Elimde kalan tek şey bir tutam hüzün
Yokluğuna yok da sözüm
Gelişinde hala gözüm
İzledim azarlanan çocuklar gibi desenleri yerdeki
Gitmek çözüm müydü bu diyardan oysa ki
Bu şehrin sokakları hasret kokar
Acı kokar,özlem kokar
Bu şehrin sokaklarında hüzün var acı var hasret var
Bırakma ellerimi bu şehir seni boğar
Bırakma ellerimi bu şehir beni boğar
Üşüyorum sevgilim beni kollarına sar
Bir sis,bir duman içinde kayboldu gülüşler
Söyle kaç ömre sığar bu vedasız gidişler
Bir seni sevdi bu yurek onu bilir onu söyler
Sen de gittin geriye kalan tek şey hüzünler
Bu yanlızlığın bir adı olmalı yada bir anlamı
Bilmiyorum belki bir ahtır kaynağı
Tanrının bana verdiği bir ceza
İlmeği boynumda ama diyorlar ki kaza
Bir matem havası var sanki ruhumda kalbimdeyse açtığın yara
Ümit şu virane gönlümde yolunu gözleyen ufak bir pencere
Bundan sonra ben ise
Bekliyorum sadece
Bir pencere önünde
Gel diye
Gidişinden arta kalan günleri yaşıyorum
Son bir sigara yakıp bu sözleri yazıyorum
Öldüm öldüm! Diyip nefes alıyorum
Yaşıyorsam bir umut gelirsin diye yaşıyorum.
Ben senden uzakta sensizliğe mahkumum
Ellerini tutamadığım her an bir nefes eksiliyorum
Hani sevmiştin beni
Tek limandım sendeki
Demir attığın bu limandan gidiyorsun bak şimdi
Secde eder ruhum tanrının bu zanaatına
Gözlerin sanki varlığın ispatı şu hayatıma
Gül de kısılsın şu güzel zanaat
Tanrım zanaatından yok mu bana hiç kanaat
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!