Kayda değer bir hayatı yok.
Bir İlkbahar sabahı gibiydi bir zamanlar ruhum
Artık karla kaplı sana geleceğim yollar
Üstünden kaç gün geçmiş bilmem
En son mutlu olduğum günün
Bir Aralık akşamında terk edilmiş gibiyim
Buğday tanelerinin mermere çarptığı gibi çarptım sana
Her çarpışım bir ümit
Her çarpışım bir filizlenme çabası
Senin bana toprak olamayacağını çok geç anladım
Sana ayrık otları tutunabilirdi ancak
Ne yaşadık ki şu dünyada şiir yazalım
Şiir yazmaya hakkımız var mı bizim?
Sadece hak eden mi şiir yazmalı?
Sahi, şiir yazma hakkı nasıl elde edilir?
Tüm dünyaya inat şiir yazdım
Affedersin, iznin olursa gözlerin hakkında birkaç bir şey söylemek isterim
Daha önce böyle bir renge rastlamadım
Farklı bir mavi bu
Gözlerinde sonsuzluğun bilinmezliği var sanki
Ama onları görünce her şeyi biliyormuş gibi hissettim
Geleceği gördüm
Hasta beni, sana bulaştırıp seni de hasta etmek istemiyorum dedim
Belki ilacın benimdir dedi
Bir yudum aldım
Tattığım en güzel ilaçtı
Bana bir, yağmur huzur verirdi
Rüzgardan korkardım
Sevmekten korkardım
Rüzgarı da hiç sevmem zaten
Bir gün ben, ben olmadığımı fark ettim
Sıkılıyorum
Bu bedenin içinde hapsolmuşum
Ruhum özgürlük istiyor
Ruhum seni istiyor
Zincirlenmiş bir köle gibiyim
Zincirler acıtıyor canımı
Keyfi olan kahve, derdi olan çay içer
Keyif de dert de elbet bir gün biter
Su akar dere olur, bozkır sararıp yeşillenir
Şu kocaman dünya da bir ben miyim yalnız?
Ağlayamıyorsan dokunamam sana
Dokunmak isterim ama yapamam
Suya düşmüş bir serçe gibi çırpınırım
Sen gökyüzünde süzülürken
Öyle sessizce ölürüm
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!