Mersinim Şiiri - Nafi Çelik

Sokakların delik deşik,
Çamur dolu bizim eşik,
Çirkin kokuyla birleşik,
Çirkinleştin be Mersinim…

Makyajını bir silseler,
Asıl yüzünü görseler,
Neler çektin bir bilseler,
Bitkinleştin be Mersinim…

Kolun kanadın kırdılar,
Saçın başını yoldular,
Ne arayıp ne buldular,
Yitkinleştin be Mersinim…

Yıllar yılı Raylı sistem
Ulaşımdır benim istem,
Evime bir rahat gitsem,
Bozgunlaştın be Mersinim…

Son noktaydı hani çöpün,
Hizmet eden eli öpün,
Dolmadı mı daha küpün,
Küpkünleştin be Mersinim…

Türkücülere milyarlar,
Bilmem kimler bun’ayarlar,
Havayı hizmet sayarlar,
Zenginleştin be Mersinim…

Yağmur yağar seller basar,
Seçim için bunca hasar,
Başkanların afiş asar,
Yazgınlaştın be Mersinim…

Varın yoğun sahil bandı,
İnsanların buna kandı,
Üç göbek öteler yandı,
Yangınlaştın be Mersinim…

Belediye başkanların,
Bakar durur şaşkınların,
Sana uzak yakınların,
Uzaklaştın be Mersinim…

Suyun bol susuzdur halkın,
Can değil Özcan’dan talkın,
Usturada bile var kın,
Kesikleştin be Mersinim…

Vatandaşın geçim için,
Başkanların seçim için,
Yad illerden göçüm için,
Göçkünleştin be Mersinim…

Ucuz ekmek diye diye,
Birileri yiye yiye,
Seyrediyor belediye,
Seyranlaştın be Mersinim…

Bozuldu yolağın yolun,
Kırıldı kanadın kolun,
Ne sağın var nede solun,
Yönsüzleştin be Mersinim…

Ucuz ekmek uçtu gitti,
Kulübeler yandı bitti,
Oysa niyetin sabitti,
Uçkunlaştın be Mersinim…

Kuyu suyu içirdiler,
Paslı boru geçirdiler,
Ceza yazıp göçürdüler,
Bıçkınlaştın be Mersinim…

Girişinde sadır kokar,
Gelen geçen buna bakar,
Dışı içi, beni yakar,
Yangınlaştın be Mersinim…

Dünya kenti, diye diye,
Turizmini yiye yiye,
Bir zazallı belediye,
Halsizleştin be Mersinim…

İmar çıkmaz yardım yoksa,
Saklar malı karnı toksa,
Müfettişler ciddi baksa,
Yoksullaştın be Mersinim…

Kimi toza asfalt döker,
Kayar gider önde teker,
Yiyen, yiyeni itekler,
İtkinleştin be Mersinim…

Kimi sütçü olur birden,
Kimi geberir kibirden,
Kimi başka bir şehirden,
Göçkünleştin be Mersinim…

Sütçü sütünü satarak,
Süte suyunu katarak,
Kel başlara şimşir tarak,
Şimşirleştin be Mersinim…

Müfettişler, misafirler,
Kıbrıs’tadır biraderler,
Biri gelir, biri gider,
Tatilleştin be Mersinim…

Bir baksalar ihalene,
Doğru olanlar elene,
Selam olsun her gelene,
Soygunlaştın be Mersinim…

Yazdım diye mahkemede,
Bedduamı ede ede,
Ahım kalmaz hiç kimsede,
Ahsızlaştın be Mersinim…

Üçer beşer avukatla,
Ceza ister, hangi hakla,
Bu günü yanına sakla,
Haksızlaştın be Mersinim…

Karataş’ta yok saydılar,
Getirip başa koydular,
Giyinmiştik, bak soydular,
Soygunlaştın be Mersinim…

Rantın yoktu, bak var oldu,
Bomboş küpler birden doldu,
Dosyalar bile kayboldu,
Yitkinleştin be Mersinim…

Doğruyu köyden kovarlar,
Talan olur hep avarlar,
Haramı helal sayarlar,
Dinsizleştin be Mersinim…

Tükenmeyen bir servettin,
Kötülere kurban ettin
Ona buna, bana yettin,
Yetkinleştin be Mersinim…

Yetim hakkı yiyenlere,
Hakka batıl diyenlere,
Duvarlara siyenlere,
Siyginleştin be Mersinim…

Huyun suyun çok bozuldu,
Hakkında ferman yazıldı,
Ardından kuyu kazıldı,
Derinleştin be Mersinim

Nafi kötülere uyma,
Söylenen lafları duyma,,
Yiyen yesin, var sen doyma,
Doygunlaştın be Mersinim…

DOST KALEMLERDEN.................................................:

Baştan aşağı yarıldın
Toza, dumana karıldın
Söyle! Kimlere darıldın?
Küskünleştin be Mersin'im.

Belediye bakmaz oldu
Çeşmelerin akmaz oldu
Düşenlerin kalkmaz oldu
Miskinleştin be Mersin'im.

Çileler mi yoğruldun?
Hep yağınla kavrulurdun
Niçin böyle çok yoruldun?
Bitkinleştin be Mersin'im................ Mehmed İhsan USLU