Mersin Kimliksiz bir köy ağacıydı oktay ...

Ekşi olsa da limonlar
Bu kente aitti
Söküp atamazsın tadını
Bir deniz kentiydi mersin
Henüz kentleşmemiş bir köy ağacıydı
Meyveleri Türkçe konuşamayan çocuklardı
Bu emekliler niye burada toplanıyor diye sormayın
Bedava bir şehirde ondan
İşsizliğin
Gelişmemişliğin
hatta açlığın
Tüketimin uç noktasıydı
Ne sanayisi vardı,
ne turizmi
Ne tarımı
Ne mavisi mavi
Ne yeşili yeşil
Kim kirletiyor bu kendine ait olmayan denizi
Kimler kesiyor ağaçlarını bu şehrin
Bir sabah kalkıyorum bir site kurulmuş bahçemde
Ağaçlarım yok çalınmış
Bağırıyorum herkes sağır,
herkes kör
Bu sahipsizlik beni çıldırtıyor
Oysa bu dağların başı boş
Bu verimli araziler yağmalanmış
Betonlaşmış
Birileri önünü görsün
Bayramlar burada da vardı
Çocuklar şekeri burada da çok severdi
Ve yine en çok anneler severdi çocuklarını
Bu yüzden sevgi yarışında
Israrla birinciliği annelere verdiler
Kirlilik yarışında da biri kazansın
Ama yine de sevmek,
kucaklamak,
sarılmak değildi
Öpmek değildi
Sahip çıkmaktı geleceğine
İyi bir yurttaş,
iyi bir insan yetiştirmekti
Bu kenti kirletenlerden iğreniyorum
Bu kimliksiz şehri hiç sevmiyorum
Kaldırımlarında yürünemeyen
Denizinde yüzülemeyen
Dostlukları anlaşılmayan
Biri beni bu şehirden kaçırsın
Ve çocukların olmadığı bir günde bombalasın