Mersin Şiiri - Rıfat Şensever

Deli dolu bir genç kızın
Saçları misali
Savurur salkım saçak yapraklarını
Palmiyelerin,Ulu çınarların.
Ahenkli bir besteyle akar
Duru berrak pınarların.

Dağlarında kekik
Sokaklarında portakal çiçeği
Köşe başlarında mest eden
Hanımeli kokusu.

Bin bir rayiha ile bezenmiş
Kırları,yaylaları,
Yaslamış Toroslara sırtını
Duruşu asil ve mağrur,
İncinse de gücense de
Talana meydan okumakta
Yok kimseden korkusu.

Gökkuşağından daha parlak
Daha albenilidir;
Bir çocuk parkındaki
Bir Yörük evi balkonundaki
Kırmızı,mor begonvillerin,
Sarı,pembe,beyaz güllerin.

Ihlamur ve çam kokulu
Hoyrat rüzgarlar eser
Torosların yamaçlarında.
Defne,sedir ve kızıl çamlar salınır
Yaylalarında.

Tüm güzelliklerine
Canlılığına inat,
Emekli şehrine çıkarmışlar adını
Halbuki sen;
Açmışsın engin yüreğini
Almışsın koynuna,
Sarıp sarmalamışsın,
Yurdumun yoksul insanlarını.

Kimi kirli eller
Başıbozuklar
Bilmezler kadrini.
Yakıp,yıkar ormanlarını
Yağmalar inci sahillerini.
Yine de atmazsın onları koynundan.
Metanetle korursun bilgeliğini.

En parlak güneş
En parlak sarı
En zümrüt yeşil
En güzel,
En yakamozlu mavi sende.

Ne de güzelsin.
Mersin.

11Ocak 2007