Mermi Seslerine Alıştı Kuşlar

Korku bekler dağların al şafağında,
Kaçar kardelenlerin uykusu.
Yıldızlar düşer karanlığın ötesinden,
Yaşam katar bir ağaca,
Tomurcuğuna çiçeğin,
Bir damla su.

Savaşı birlikte büyüttük umursamadan,
Karası ellerimizde.
Yitik sevdalarda zaman,
Savrulur mavi gökyüzüne,
Son ışıklar güneşten kalma,
Karanlıklar içimizde.

Yorgun düştü belleğimiz,
Düşünmekten dünü.
Uçurumun kıyısında gölgeler,
Kendimize sürgünüz şimdi,
Gökkuşağının renklerinde görmek ne acı,
Barışın öldüğünü.

Mevsim güze döndü bulutlar tutsak,
Kader midir yoksulluk insana?
Kır çiçekleri artık barut kokar,
Mermi seslerine alıştı kuşlar,
Sinsice gülüşlerin dünyasında,
Yüreği yaralı binlerce ana.

Akşamın kızılında derin sessizlik,
Yalnızlık yüreğimizde yara.
Ertelenmiş umutlar ülkesindeyiz,
Özlemler başucumuzda,
Suçu başkasına atmaya gerek var mı,
Her ne ararsan kendinde ara.