Hiç kimse yakın değil benim kadar ey hayat,
Az önce bulunduğum her ânı mahzun yere.
Birkaç kişilik gürûh usûlen ağlar,fakat,
Aslında bu haykırış,vedâ bu takvimlere.
Yüksekte..semâda var; bulutların rengi bu,
Günden güne artarak çoğaldı binlercesi;
Mermer ki,bu toprağın semâlaşan avlusu,
Gezmekle tükenmemiş,bulunmamış ertesi.
Sürgün gibidir,neden? neden bu terk etmeler?
Dar olsa da bir vedâ,sığarmışız onca gün.
Hasretliğimiz olur,bizimdir en kuytu yer;
Bir başka ziyâretin ucunda boş gördüğün.
Velhâsıl,eşin kadar yakın bir ad,kim bilir,
Teslim ediyor mu hiç,verir mi heyhat,kabir!
* * *
Şair AhraziKayıt Tarihi : 24.3.2005 00:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şair Ahrazi](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/03/24/mermerler-ulkesi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!