Mermerdeki Ayak İzi Şiiri - Gültekin Güllü

Bir çocuk kırlarda özgürce dolaşıyor,
Yaşıyor yalnızlığı ve coşkuyu otlattığı koyunlarla birlikte,
Yeni yerler arıyor gidilecek, Hızır İzi diyorlar,
Bozkırda yeşilin, otların, çiçeklerin bol olduğu bir yer.

Çocuk meraklanıyor, hep o ayak izini arıyor
Kırlarda otların arasında heyecanla, umutla, günlerce
Biliyor, iz onu çağırıyor kendine, sessiz ve derinden
Çocuk arıyor izi, aşkla, inanmış ve sabırla.

Soruyor tekrar, herkesten bilgi alıyor,
Bulmak istiyor mermerdeki o ayak izini
Tekrar anlatıyor babası, alıyor tam tarifi,
Bozkırda tepelerin arasında parlayan yemyeşil bir yer.

Bozkırda en yeşil yeri arıyor çocuk vazgeçmeden
Otların, çiçeklerin, bolluğun en fazla olduğu yeri,
Her zaman koyunları oraya götürmek isteyip de,
Anlayamadığı bir sebepten hayvanların itina ile yaklaştığı yeri.

Buluyor mermerdeki ayak izini çocuk,
Gizemli ve bozkırın vahasında bir yerde
Önce elleriyle seviyor uzunca bir süre
Sonraları özenle yaklaşıyor, özenle uzaklaşıyor izden.

Bir gün ölçüyor çocuk kendi izini, ayak izinde
Herkes söylüyor izin, kendi ayak izine uygun olduğunu
Merak ediyor çocuk öbür izi, uzaktaki tepenin arkasında diyorlar,
İnanıyor çocuk büyüyünce bir gün onu da bulacağına.

Ayak izinin yönünü kendince hesaplıyor çocuk,
Güneşin doğduğu yere doğru gidiyor iz,
Anadolu’da kardeşliğin ve bereketin sembolü,
Aslında hep bir yerlerde dolaşıyor, mermerdeki ayak izi,
O yüzden bu toprakların insanı bilir,
Her geceyi Kadir, her geleni Hızır.

(29.05.2014/İstanbul)