Mermer Melek Şiiri - Kaan Kılıç

mermer melek ey çoşkuyla beni kutsa
marizlendim alkolden psikopat sokaklardan
kolpa manitalarla basardım mandepsiye
hacılandı ruhum Ortodoks iblislerce
mermer melek ey! kargışla beni kutsa
sunturlu bir beddua gibi duruyorsun
yavşak bir yeryüzüyle tanrı arasında!

ifritçe inlerdi çatlamış Kampanalar
Kastanyet takılmıs izbandut dudagında
bölündündü tekhücreli amiplerin koynunda
çingene klarnette sen morpheus etkisi
boynunda hunharca vampir iskeletleri
ağzın medcezirse sükutun kurşun gibi
çok kalibre kanatlarla yalvarırım vur beni!

Uzun metraj intiharlar tasarlıyorum sana
Kiramen katibince nakşolan günahlarım
Unutturamaz suretini apoletsiz omzuma
dudaklarım teninde artistik bir patinaj
Nevrasteni nöbetinde sürmenaj bir avaz
Mermer melek günahımı dudaklarınla yaz!

istavroz çıkararak yürüdüm tapınaga
derinden dokuttugum ben cübbemin altında
psikopozlar kardinaller kıldım seni kendime
kovulmuş bir keşişken gamlı tapınagında

molekül çalmaya niyetlendim kanından
vantuzlu yapış yapış kamçılı kamışımla
kanını zerkederken uyuşmuş damarıma
ezdiğin bir anofeldim o sıtmalı bagrında!

Torbacı ağabeylerin ustura argosuyla
Çift kagıtlılar üfledim mayınlı avucuna
Okyanus rakıları birikirken teninde
bir alkol komasısın küflü damarlarımda

erketemdin zulamdın cenabet marpucuma
ıskartaya alınmışken merhamet melekleri
abdest bozan yılanların güdümlü uzaklıgında
nöbettesin mermer melek çürüttügün omzumda

melekçil esvabından soyunurken sonunda
teşekküllü bir iblisle aldat beni omzumda
ölüydüm mermer melek göğsüne uzanırken
gömüldüm göğsündeki musalla taşlarına

mermer melek bu gece yalnız beni sen kutsa...