Merkezsiz Şiiri - Mehmet Çoban

Alıp gitmek istiyorum başımı
Demek gelse de içimden
Alıp gidemem başımı
Hayatın seyrüseferinden

Hep zamansız doğduğuma inandım
Sanki hangi zaman uygundu, bulamadım
Savaşların ortasında kaldım
Dışım savaşırken, kendimle barıştım

Söze kutsal demişlerdi bir zaman
Dokuz köyden kovulduğu zaman
Sözleri yazıya indirdim, harman
Karıştırdım, kuşdili, simge, imge hafakan
Yazdım sürekli, çoğu zaman anlamadan

Bir derviş vardı devri âlemde
Devirdi âlemi kendi seyrinde
Yasadan yasaklar çıkardı özgürce
İnsanlara hükmetti delice
Kahramandı tarihin geçmişinde
Diyetler ödeniyor hala hiç bitmemecesine
Beş kuruşum yok ki, diyet ödemeye
Bir can, bir bedenim seyri âlemde
Ödeyemezsem neyini alırlar deme
Hükmetmek isterler aklıma, kalbime

Kuş gagasından kuşdiline
Davul gürültüsünden zurna sesine
Hayranlık var bütün kalbimle
Şarkı söylerken sivrisinekle
Sağırlara duyurdum net biçimde
Duyanlara duyuramadın, kulaklarda perde

Bir daha dünyaya gelsem ne yazar?
Üç günlük ömürde bedava ne var?
Olmadan dünya bana mezar
Biliyorum hep söyleyeceklerim var

Bir etim, kemiğim, başka neyim
Bir akılla, bin bir divaneyim
Bin akıl olsaydı ben neyleyim
Akıl süzgecinde iman içindeyim
İman ateşinde, yarına seferdeyim

Alıp başımı gitsem, nereye?
Ölümden öte, hayatta içre
Kursam merkezsiz bir daire
Dönerim ben insanım diye
Alıp başımı gidemem hiçbir yere

20.01.2012 – İzmir