Merilda Şiiri - Ali Erden

Nefesin Nefesime Karışsa
Çiçekler Dökülüverse
Uzak Yakın Demese Kalbim
Bir Kadın Ayaklarına Kadar
Suya Batsa titreyen parmaklarıyla
Beni Çağırsa,Gözlerine
Güz Rengi Sancılar Ölüm Soğukluğunda iliklerime Batırsa
Poyraz Serinliği Yalnızlığım
Bozdoğan Yaylarında Çayırlara Kavuşsa
Kimsesiz Bir Mülteci Olsam
Sımsıcak Bombalar
Üstüme Üstme Düşse
Sen Uzaktaki Yakındaki Benliğim
Savruluversen Sahildeki Kumlara
İstiredye Kabuğu Kum Taneleri Olsan
Sessiz Bir Başına Kimsesiz Kalakalsam
Bozdoğan Yaylalarında
Patika Sessizliği Dört Yanıma Seni Çağırsa
Bembeyaz Bir Bulut Gökkuşağı Moru Olsa
Masmavi Bir Gökyüzü Özgürlüğümüzü Hatırlatsa Unutmadım Der Gibi Öfkeli
Mitralyöz Sesleri Bağrıma Saplansa
Düşmese Canlara Mermiler
Kirli Yüzlü Cellatlar
Çiçek Getirse Baş Ucuma
Kaç Duvara Adını Rengarek Yazsam
Unutmam Ama Olurda Unutursam Diye
Seslensem Güpegündüz Sokaklarda
Deli mi Ne diye Baksa insanlar
Kıvırcık Simsiyah Saçlarını Özlesem
Bütün Melekler Senin Gibi
Vahşi Zalim Ve Duygusuzmu
Merilda
Hani Gün Işığı Vurunca Kumlara
Köpüklü Sularda Sevişecektik
Kaç Bahar,Yaz Aldattın Beni
Söyle Yoksa Sen Tanrımısın?