Meri ll Şiiri - İsmail Uysal

Yaşım yirmi birdi, sen gidiyordun
Zemheri gibiydi  haziran Meri.
Gitmeden son bir kez halimi sordun
Dünya durdu sanki bir zaman Meri

Kırmızı araba, mavi begonvil
Ağaçlar tutkulu, çimenler yeşil
Yaşlı bir amcanın elinde mendil
Mutluydu yaşına nazaran Meri.

Şehir yalnızlaştı, üşüdü gece
Cümleler nefessiz, daraldı hece
Hüznün ırmağı da coştu iyice
Gönülde kırk çeşit çağlayan Meri.

Ah Meri, gecemin ışıldayanı
Parçalanmış kalbin en öksüz yanı
Gözümün önünde binlerce anı
Yakıyor sinemi anbean Meri.

Gittin, gitti şehrin güzellikleri;
Güleç ayışığı, mutlu tanyeri ...
Kaldık sokaklarda iki serseri
Hasretin ve ben... İki can Meri.