Meri Şiiri - İsmail Uysal

Yaşım on sekizdi, sen çok güzeldin
Ve bir yıldız kadar uzaktın Meri.
Ben meltem beklerdim, sen karayeldin
Amma lodos kadar sıcaktın Meri.

Yakardı gözlerin bir adım atsam
Ömrüme alnından bir buse katsam
Ölürdüm sanırım elini tutsam.
Gönlüme saplanan bıçaktın Meri.

Hızlıca yürürdün, omuzların dik
Kaşların çatıktı, başın hep eğik
Peşinsıra koşmak zordu, üstelik
Haramdın, bir ömür yasaktın Meri.

Karanlığa sapmak değildi kastım
Gölgem büyüdükçe aslıma küstüm
Birçok kez kalbimden aklımı kustum
Sen tahta kurulmuş tutsaktın Meri.

Gittin ya ne menzil ne yolum kaldı
Sağlam ne kanadım ne kolum kaldı
Senden bana ne kız ne oğlum kaldı
Sen cismi olmayan bir aşktın Meri.

Bir şehir ağladı gittiğinde sen
Cana kır düşünce yaşlanır mı ten
Annem de bırakıp gitmişti zaten
Sen de beni öksüz bıraktın Meri.
Neden beni sensiz bıraktın Meri.